بررسی تأثیر اوریکولوتراپی بر آپگار نوزاد، خونریزی پس از زایمان و علائم حیاتی مادر

مقدمه: یکی از ریسک فاکتورهای خونریزی پس از زایمان، طول مدت لیبر و افزایش آن می‌باشد. امروزه روش‌های مختلف دارویی و غیر‌دارویی برای کاهش درد و نیز مدت زمان زایمان استفاده می‌شود. یکی از این روش‌های مؤثر، کاربرد اوریکولوتراپی (عمل تحریک گوش‌ها) در لیبر است که نه تنها درد مادر را کاهش می دهد، بلکه زمان زایمان را نیز کوتاه می‌کند. احتمالاً روش‌های مؤثر در کاهش طول مدت لیبر بتوانند بر عوارض ناشی از افزایش زمان زایمان نیز تأثیر بگذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیرات این روش بر خونریزی پس از زایمان، علائم حیاتی مادر و آپگار نوزاد انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1393 بر روی 84 نفر از زنان باردار 35-18 سال که به منظور زایمان به بیمارستان شهید بهشتی شهر اصفهان مراجعه کردند، انجام شد. افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله (اوریکولوتراپی) و گروه کنترل (مراقبت معمول) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای شامل دو بخش خصوصیات فردی (سن، محل سکونت، شغل، سطح تحصیلات) و سن حاملگی و بخش دوم مربوط به اطلاعات وضعیت خونریزی مادر و علائم حیاتی پس از زایمان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره آپگار نوزادان در دقیقه پنجم در گروه اوریکولوتراپی در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود (001/0=p)، اما میزان خونریزی پس از زایمان در گروه اوریکولوتراپی در مقایسه با خونریزی در گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (51/0=p). تعداد تنفس مادر (007/0=p) و نیز درجه حرارت پس از زایمان (021/0=p) تغییرات معناداری را در دو گروه نشان داد. نتایج حاکی از آن است که علائم حیاتی مادران در گروه مداخله، پس از زایمان به شرایط طبیعی نزدیک‌تر بود. نتیجه‌گیری: اوریکولوتراپی با تحریک نقاط شن من، زیرو، تالامیک، اندوکرین، اتونوم، سربرال و سنسوریال و نقاط تخصصی شامل سه نقطه رحمی، نقطه هیپوفیز قدامی، هیپوفیز خلفی (اکسی‌توسین)، دو نقطه پروستاگلاندین و نقاط دستگاه ژنیتال خارجی (پرینه و واژن)، باعث بهبود آپگار نوزادان شده و هیچ عارضه ناخوشایندی بر مادران ندارد.